مازریون
مازریون
(در عربی: زیتون‌الارض) درختچه‌ای است زیبا که در نواحی مختلف ایران به صورت وحشی می‌روید. ساقۀ اصلی آن معادل نیم تا یک متر ارتفاع دارد. دانۀ آن دارای ۳۵ تا ۴۰ درصد مادۀ روغنی است. از قدیم‌الایام، پوست، برگ، و میوۀ آن به مصارف مختلف می‌رسیده است، ولی چون خطرناک است باید با احتیاط مصرف شود. در گذشته بیشتر به‌عنوان مدر، مسهل، معرق، و التیام‌دهندۀ زخم‌ها به‌کار می‌رفت. به‌سبب خطراتی که پیوسته همراه داشته است (مسهل بسیار قوی)، دیگر مصرف نمی‌شود. در برهان قاطع گفته شده: دو نوع است سفید و سیاه؛ سفید آن را شحیض و سیاه آن را هفت‌برگ خوانند. فرهنگ معین از نوع سومی نام برده که زردرنگ است و هفت‌برگ خوانده می‌شود، ولی نوع سیاه آن را خانق‌النمر و قاتل‌النمر می‌گویند و نوع برگ‌سفید آن مسهل قوی است که در درمان استسقاء استفاده می‌شده است. از میوه‌اش نوعی مادۀ رنگی قرمز برای استفاده در نقاشی به دست می‌آورند، محل رویش این گیاه در شمال غربی ایران است. در کتب قدیمی به اسامی مشت‌رو، خالاما، و مرخا نیز نامیده شده است.