شاهرضا، خیابان
شاهرضا، خیابان
(نام امروزین: خیابان انقلاب) حد فاصل میدان‌های امام حسین (فوزیه/شهناز سابق) و انقلاب اسلامی (۲۴ اسفند سابق) در تهران. از خیابان‌های چهارگانۀ کمربندی دورۀ رضاشاه پهلوی است. با پرکردن خندق شمالی تهران، به‌منظور گسترش شهر، احداث شد و شرق و غرب تهران را با ۴.۵ کیلومتر طول به‌هم متصل کرد و حد شمالی شهر را تشکیل داد. در منتهی‌الیه شرقی آن میدان فوزیه و در انتهای غربی آن میدان ۲۴ اسفند ساخته شد. خیابان‌های اصلی شهر، شریعتی و ولی‌عصر، را قطع می‌کند و انشعاب‌های فرعی ازجمله خیابان مفتح (روزولت سابق)، که خود از خیابان‌های بزرگ تهران به‌شمار می‌روند، آن را به شمال شهر می‌پیوندند. نخستین مجموعه‌های آپارتمانی تهران در آن‌جا پدید آمدند و مهم‌ترین بناهای آن دانشگاه تهران، تئاتر شهر و پارک دانشجو، کافه قنادی قدیمی فرانسه و شعبه‌ای از دانشگاه آزاد و چهارراه فلسطین است که در ساختمانی از دورۀ رضاشاه دایر شده است. دبیرستان بزرگ و مشهور دخترانۀ زردشتی انوشیروان دادگر در دورۀ رضاشاه پهلوی در حدود چهارراه کالج در خیابان شاهرضا تأسیس شد. در دهه‌های ۱۳۴۰ و۱۳۵۰، مرکز کتاب‌فروشی‌های تهران از خیابان شاه‌آباد به خیابان شاهرضا، روبه‌روی دانشگاه تهران، منتقل شد. خیابان شاهرضا پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به‌مناسب برپاشدن تظاهرات و حرکت‌های انقلابی مردم در این خیابان، به‌خصوص دانشجویان دانشگاه تهران، در روزهای انقلاب داشت، خیابان انقلاب اسلامی نام‌گذاری شد. ازجمله خیابان‌های فرعی مهم آن قدس (آناتول فرانس سابق)، وصال شیرازی، شانزده آذر، ابوریحان، فلسطین و فخر رازی‌اند.