شبلی، جعفر بن یونس (۲۴۷ ـ بغداد ۳۳۴ ق)
شِبْلی، جعفر بن یونس (۲۴۷ـ بغداد ۳۳۴ق)
عارف و از اکابر مشایخ صوفیه. فقیهی مالکی‌مذهب بود. اصل او از روستای اسروشنۀ خراسان بود، خود در سامرّا به‌دنیا آمد و سال‌ها والی همدان شد. گویند زمانی به سفارت، به نزد خلیفۀ بغداد آمد و در آن‌جا، جذب صوفیان شد و به‌‌دست خیر نسّاج توبه کرد و بقیۀ عمر را در بغداد به ریاضت گذرانید. با جنید و دیگر مشایخ مصاحبت داشت و او را بسیار محترم می‌شمردند. جنید او را تاجِ صوفیان می‌دانست. از وی اشارات بسیاری در علوم و مقامات عارفان به‌جای مانده است.