شرف الدین عاملی ، سیدعبدالحسین (کاظمین ۱۲۹۰ـ نجف ۱۳۳۷ق)
شَرَفُ‌الدین عامِلی، سیّدعَبدُالحُسین (کاظمین ۱۲۹۰ـ نجف ۱۳۳۷ق)
فقیه شیعی‌مذهب و ادیب لبنانی. علوم دینی را در جَبَل عامِل لبنان فرا‌گرفت و دروس عالی را در حوزه‌های نجف و سامِرّا نزد آخوند خراسانی و شیخ الشَّریعه اصفهانی گذراند و در ۳۲سالگی به درجۀ اجتهاد رسید و سپس به جَبَل عامِل بازگشت و حوزۀ علمیۀ خانوادگی تشکیل داد و مدتی بعد، مرجع تقلید مردم شد. اعلام جهاد او علیه فرانسویان ابتدا صرفاً جنبۀ دینی داشت، اما پس از اشغال لبنان، جهاد سیاسی خود را با تبلیغ قیام و تشکیل کنگره برای اعلان فتوای جهاد و تهیۀ طومارهایی مبنی‌بر لغو حاکمیت فرانسه آغاز کرد و به همین علت خانه و کتابخانۀ نفیسش به‌دست فرانسویان در آتش سوخت، اما شرف‌الدّین موفق شد فرار کند و به شام رفت و آن‌جا را پایگاه خود قرار داد. وی پس از اشغال سوریه، به مصر و فلسطین سفر کرد و سرانجام با وساطت دایی‌زاده‌اش به لبنان بازگشت و مبارزه‌اش را با فرانسویان تا استقلال کامل لبنان ادامه داد. شرف‌الدّین همواره عواقب حضور یهودیان را در فلسطین متذکر می‌شد. او مدت نیم‌قرن با نگارش، تحقیق، گفت‌وگو و مناظره با رهبران اهل سنت، برای اتحاد شیعیان و سنیّان تلاش همه جانبه‌ای کرد. کتاب المراجعات او متن مکاتبات کلامی او با شیخ الازهر است. او نخستین فقیه شیعی است که اجازه یافت در مسجدالحرام نماز جماعت اقامه کند. آثار بسیاری از او به‌جا مانده که از آن جمله است: نَصّ و اجتهاد، الاصول الْمُهِّمه فی تألیف‌الْاُمَّه؛ المُراجِعات.