شیدسپ
شیدَسپ
(یا: شیداسپ؛ شهرسپ؛ به معنی دارندۀ اسب درخشان) در شاهنامۀ فردوسی دو تن بدین‌نام خوانده شده‌اند؛ ۱. پسر گشتاسپ، که پس از کشته‌شدن اَردَشیر و هُرمُز برادرش، در نبرد با تورانیان در روزگار اَرجاسب، به میدان نبرد رفت و کَهرَم پهلوان تورانی را به ضرب نیزۀ خود بر زمین انداخت و سرش را برید و سپس خود کشته شد. ثَعالِبی می‌نویسد شیدَسپ، پس از کشته‌شدن برادرش رام‌اَردَشیر، به میدان رفت و پیش از کشته‌شدن، بیست تن از تورانیان را کشت؛ ۲. در برخی از نسخه‌های شاهنامۀ فردوسی، وزیر طَهمورِث و خردمندی پاک و پرهیزکار بود و شاه را از ناشایست‌ها بازمی‌داشت. مَجمَلُ‌التَواریخ نام او را اَروَنداسف آورده است.