متکاوس

مُتَکاوِس

(در لغت به‌معنی انبوه) اصطلاحی در قافیه. قافیه‌ای که در آن پیش از حرفِ رَویِ ساکن، چهار حرف متحرک باشد، مانند چهار حرف متحرک «ب، خ، ر، د» و «ن، گ، ر، د» که در دو قافیۀ این بیت پیش از حرف روی ساکن (ی) قرار گرفته‌اند: گر یار من غم دلم بخورَدی / زآن بهترک به حال من نگرَدی (رودکی). این نوع قافیه در شعر فارسی کمیاب است و به‌سبب تعدد هجاهای کوتاه ناپسند تلقی می‌شود.