مدرسه مروی
مدرسۀ مَروی
این بنا را حاج محمدحسین‌خان فخرالدوله، والی مرو در زمان فتحعلی‌شاه قاجار، در تهران ساخت و از این‌رو به «مدرسۀ فخریه» نیز معروف است. پس از درگذشتِ خان مروی در ۱۲۳۴ق، مسیح استرآبادی و حاج مددعلی مجتهد کنی، متولیان مدرسه، احداث ساختمان آن را ادامه دادند. در دورۀ پهلوی اول، دیوار حد فاصل مدرسۀ مروی و مدرسۀ سپهسالار قدیم را برداشتند و آن را به دبیرستان علوم جدید تبدیل کردند؛ پس از ۱۳۲۰ش، مجدداً مستقل شد و به علوم دینی اختصاص یافت. بنای مدرسه، صحن مستطیل‌شکلی در میانه دارد که چهار ایوان در میانۀ اضلاع آن، به بنا صورت چهارایوانی داده‌اند. سایر قسمت‌های حیاط را، ایوانچه‌ها و حجرات پشت آن‌ها در طرفین ایوان‌ها، فراگرفته‌اند. شبستانی پشت جبهۀ قِبلی بنا قرار گرفته است. ایوان‌ها طاق مقرنس، و ایوانچه‌ها طاق رسمی‌بندی دارند. پشت‌بغل‌های ایوان‌ها و ایوانچه‌های پیرامونِ حیاط، کاشی‌کاری شده‌اند. تزیینات کاشی‌کاری ایوانِ سمت قبله در مرمت‌های مختلف ازبین رفته، و امروزه فقط گوشه‌ای از کاشی‌کاری محراب باقی‌مانده است.