مدرسه فیضیه
مدرسۀ فیضیه
مدرسۀ علمیۀ قدیمی در شهر قم. تاریخ بنای این مدرسه به نیمه دوم قرن ۱۱ق می‌رسد. در منابع مختلف بانی مدرسه را شاه طهماسب اول صفوی یا ملّا محسن فیض کاشانی به‌همراهی شاه‌عباس دوم معرفی کرده‌اند. در دورۀ فتحعلی‌شاه قاجار، مدرسه را توسعه دادند. در اوایل قرن ۱۴ق حاج شیخ عبدالکریم حائری (۱۲۷۶ـ ۱۳۵۵ق) حوزۀ علمیۀ جدید قم را در این مدرسه تأسیس کرد. مدرسۀ فیضیه بنایی چهار ایوانی است و تا ۱۳۰۱ش در اطراف صحن آن حجراتی در یک طبقه قرار داشته است. سردر ورودی صحن جبهۀ جنوبی مدرسه در ۹۳۹ق بنا شده است. در حال حاضر، این مدرسه با دارالشفاء که در مجاورت آن قرار گرفته، ۱۱,۲۰۰ متر مربع مساحت و ۲۵۶ حجره دارد. مدرسۀ مذکور دارای سالن اجتماعات، نمازخانه، ۱۶ کلاس درس، کتابخانه‌ای با ۱۵۳,۵۰۰ جلد کتاب، سالن مطالعه، سالن غذاخوری، سالن ورزش، و امکانات رایانه‌ای است. شرایط پذیرش طلبه در این مدرسه عبارت است از قبولی در امتحانات پایۀ ششم (دورۀ سطح)، معمم‌بودن، و تأئیدیه اخلاقی از مدارسی که طلبه قبلاً در آن تحصیل کرده است. مدرسۀ فیضیه علاوه‌بر اعتبار علمی حوزوی به‌سبب این که خاستگاه مبارزات ضد سلطنت روحانیون به رهبری حضرت امام خمینی (ره) بود، نیز شهرت دارد.