صحیح

صَحیح
اصطلاحی در علم حدیث، در نزد شيعه حدیثی که سلسلۀ سَنَد آن به معصوم متصل و موصول باشد و همۀ افراد این زنجیره شیعۀ دوازده امامی و ضابط و عادل باشند. مقصود از ضابط کسی است که از فراموش‌کاری و اشتباه و غفلت برکنار باشد و عادل آن است که از انواع گناهان، به‌ویژه دروغ گفتن، دوری و به وظایف الزامی خود عمل کند. صحیح در اصطلاح محدّثان اهل سنّت، حدیثی است که سلسلۀ سند آن به پیامبر‌(ص) متصل باشد و افراد آن ضابط و عادل باشند و در حدیث شذوذ و علت نباشد. شاذ، حدیثی است که حدیث دیگری مشابه با مضمون آن روایت نشده و منفرد و راوی آن ناشناخته است و مضمون آن را دیگران نقل نکرده‌اند، به‌خلاف محفوظ که به یک یا چند طریق دیگر نیز نقل شده است و علت در حدیث، سستی معنی و مضمون حدیث است که مایۀ ضعف آن می‌شود.