صفت (فلسفه)

(در لغت به‌معنی چونی و چگونگی در مقابل ذات) در اصطلاح فلسفه، حالتی خاص در طبیعت شیء که به‌‌واسطۀ آن شیء محدود می‌شود. صفت دارای تقسیم‌های گوناگونی است، ازجمله: ۱. صفت ذات و صفت فعل؛ صفت ذات، صفتی است که شیء به ضد آن موصوف نمی‌شود؛ مانند احدیت در خداوند. صفت فعل برعکس آن است؛ مانند اولیت در خداوند. ۲. صفت نفسی و صفت معنوی؛ اعتبار صفت نفسی در شیء نیاز به تعقل امر زائدی ندارد؛ مانند انسانیت در انسان، ولی صفت معنوی نیاز به امر زائد دارد؛ مانند مکان‌مند بودن در انسان ۳. صفت ایجابی و صفت سلبی؛ بازگشت صفت سلبی به عدم اتصاف موصوف به صفت است؛ مانند اعتبار قدوسیت و سبوحیت در خداوند. صفت ایجابی گویای اتصاف است.