طغرل کافر نعمت
طُغْرُلِ کافِر نِعْمَت ( ـ۴۴۴ق)
از حاجبان دربار غزنویان. گویا نام اصلی او بزان یا بوزان و از غلامان مسعود اول غزنوی بود. در پادشاهی مودود غزنوی شهرت و اعتبار یافت. مودود وی را بر دیگران مقدم می‌داشت و خواهر او را به عقد خود درآورد. هنگامی که عبدالرشید غزنوی به تخت شاهی برآمد وی را به مقام حاجب الحجاب برگزید. در ۴۴۳ق طغرل نیروهای سلجوقی را در سیستان شکست داد و در همان سال از پیشروی سلجوقیان در آن‌جا جلوگیری کرد. وی که از این پیروزی‌ها مغرور شده بود، در بازگشت به غزنه عبدالرشید را، که از بیم او در کهندز غزنه پناه جسته بود، کشت و خود بر جای او به پادشاهی نشست. طغرل یازده تن از پسران مسعود اول را کشت و یکی از دختران او را به زنی گرفت و کوشید تا از راه ازدواج با اعضای دودمان شاهی به قدرت خود شکل قانونی دهد. اما بزرگان دولت غزنوی بر او شوریدند و به یاری نوشتگین سلاح‌دار، از غلامان پیشین محمود غزنوی، او را در قصر سلطنت کشتند و سرش را بر چوبی کردند و گرد شهر گردانیدند. منابع تاریخی از طغرل با صفت‌های ملعون، نامبارک، مغرور، مخذول نیز یاد کرده‌اند.