مسیح تهرانی
مسیح تهرانی (استرآباد ۱۱۹۳ـ نجف ۱۲۶۳ق)
(یا: حاج میرزا مسیح تهرانی، معروف به مجتهد تهرانی) مجتهد معروف شیعۀ امامیّه در عهد قاجاریه. مقدمات دروس دینی را در زادگاهش، به‌ویژه نزد پدرش قاضی سعید استرآبادی، فراگرفت. سپس به قم رفت و نزد میرزای قمی درس خواند. پس از پایان تحصیل، در تهران اقامت کرد. در ۱۲۴۳ق قیام مردم علیه گریبایدوف را که به قتل بعضی از اعضای سفارت روس انجامید، رهبری کرد. به‌دنبال آن، فتحعلی‌شاه در ۱۲۴۵ق به خواست روس‌ها و به‌عنوان پوزش از آن‌ها با وجود مخالفت اهالی تهران، او را به عتبات تبعید کرد. وی در نجف مدفون است. نسخه‌هایی از برخی تألیفات او در کتابخانۀ چهل‌ستون مسجد جامع تهران، که در آن‌جا امام جماعت بود، نگهداری می‌شود. از آثار اوست: رسالۀ عملیه با عنوان المصباح‌الطریق الفلاح؛ شرح قواعدالاحکام؛ شرح مختصر النافع؛ کشف النقاب فی شرح لمعۀالدمشقیه.