طبیعت (اخلاق)

طبیعت (اخلاق)
(در لغت به‌معنای سرشت) در نظر حکمای اسلامی، یکی از دو سبب وجودی خُلْق. سبب دیگر، عادت است. مراد از طبیعت در نظر آن‌ها استعدادِ داشتنِ حالی است که از اصل مزاج آدمی سرچشمه می‌گیرد، چنان‌که برخی زودرنج‌اند، بعضی عصبی‌مزاج و گروهی آمادۀ شادی و جمعی، مستعدّ اندوه‌خوردن و غمگین‌بودن.