مسلمات
مُسَلّمات
(جمع مسلَّم) اصطلاحی در منطق. در دو معنا به‌کار می‌رود: ۱. معنی خاص، و آن مسلمّات خصم (طرف بحث) است که سائل (پرسنده) در جدل بدان‌ها تمسک می‌جوید و زمینۀ اِسکات او را فراهم می‌آورد، چنان‌که فی‌المثل گزارۀ «گاو، مقدس است»، جزو مسلّمات یک هندو است. ۲. معنی عام، که عبارت است از هرگونه قضیه یا هریک از مواد قیاس، بدان سبب که یا مسلَّم عقل‌اند، یا مسلّم وهم، یا مسلّم مخاطب، یا مسلّم گروهی خاص.