طفره
طَفْره
نظریه‌ای در کلام اسلامی. اول‌بار ابراهیم بن سیار نَظّام معتزلی این نظریه را مطرح کرد. براساس این نظریه، جسمی که حرکت از مبدأ را آغاز کرده است می‌تواند بدون پیمودن نقاط میانی به مقصد برسد. گفته‌اند نظّام معتقد بود که هر ماده‌ای بی‌نهایت‌بار تجزیه می‌شود و بر این اساس لازم بود که حرکت از مبدأ به مقصد به‌معنای پیمودن بی‌نهایت نقطه باشد. او برای حل این معضل نظریۀ طفره را مطرح کرد. از نظر فلاسفه و حکمای طبیعی طفره در طبیعت محال است.