مهدوی کنی، محمدرضا (کن ۱۳۱۰ش)

محمدرضا مهدوی کنی;
زادروز	کن ۱۳۱۰ش;
ملیت	ایرانی
تحصیلات و محل تحصیل	تحصیلات حوزوی تا درجه اجتهاد
شغل و تخصص اصلی	روحانی و دولتمرد
آثار	نقطه های آغاز در اخلاق عملی؛ ترجمه و شرح دعای افتتاح؛ بیست ودو گفتار
گروه مقاله	دین اسلام

مهدوی کنی، محمّدرضا (کَن ۱۳۱۰ش)

روحانی ایرانی و از مبارزان ‌سیاسی در نهضت امام ‌خمینی (ره). تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش گذراند. در فاصلۀ سال‌های ۱۳۲۵ تا ۱۳۲۷ش در تهران به تحصیل علوم دینی پرداخت و سپس به قم رفت و ۱۴ سال در مدارس علمیۀ فیضیه و حجتیه نزد آیات عظام بروجردی، امام خمینی، علامه طباطبایی، گلپایگانی و محقق داماد تحصیل کرد و به درجۀ اجتهاد رسید. وی از ۱۳۴۰ به تهران رفت و امام جماعت مسجد جلیلی و مدرس مدرسۀ مروی شد. سپس به نهضت امام خمینی (ره) پیوست و فعالیت‌های سیاسی خود را تشدید کرد تا آن‌که در ۱۳۵۳ بازداشت و به سه سال تبعید در بوکان محکوم شد، اما پس از گذشت دو ماه، وی را به تهران انتقال دادند و زندانی کردند. مهدوی کنی در زمستان ۱۳۵۷ از سوی امام خمینی (ره) به عضویت شورای انقلاب درآمد. وی از مؤسسان جامعۀ روحانیت مبارز بود و پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به فرمان امام به سرپرستی کمیته‌های انقلاب اسلامی منصوب شد. دیگر مشاغل وی عبارت‌اند از عضویت در شورای عالی انقلاب فرهنگی، عضویت در شورای نگهبان، عضویت در هیئت بازنگری قانون اساسی، سرپرست دولت موقت پس از سقوط بنی‌صدر، وزیر کشور در دورۀ نخست‌وزیری شهید رجایی و شهید باهنر، عضویت در مجمع تشخیص مصلحت نظام، ریاست دانشگاه امام صادق (ع) که خود مؤسس‌ آن بود، دبیرکلّی جامعه روحانیت مبارز تهران. از آثار اوست: نقطه‌های آغاز در اخلاق عملی؛ ترجمه و شرح دعای افتتاح؛ بیست‌ودو گفتار.