مکنو

مَکنو

تکه‌ای سربند از پارچۀ ابریشمی و زربافت به طول سه متر. این پارچه را زنان زردشتی بر روی روسری یا لچک می‌‌اندازند و زیر چانه گره می‌زنند. یک دنبالۀ آن روی سینه می‌افتد و دنبالۀ دیگر به روسری سنجاق می‌شود و از پشت تا پایین زانوها قرار می‌گیرد. ظاهراً از لحاظ زبان‌شناسی ارتباطی میان مکنو و مقنعه پیدا نشده است.