میخانه (ادبیات)
میخانه (ادبیات)
تذکره‌ای به فارسی، در شرح حال ساقی‌نامه‌سرایان و یادکرد ساقی‌نامه‌های آنان، نوشتۀ ملاعبدالنبی فخرالزمانی قزوینی. نوشتن این اثر از ۱۰۲۳/۱۰۲۴ق در کشمیر آغاز شده و در ۱۰۲۸ در پتنا به‌پایان رسیده و به خواجه یادگار (سردارخان)، از امرای جهانگیر گورگانی، تقدیم شده است. پس از آن مؤلف مطالبی نیز به کتاب افزوده است. این تذکره در شرح حال ۹۰ تن از شاعران متقدم و هم‌دوره، با ذکر ساقی‌نامه‌های آنان، در سه مرتبه است. میخانه به‌سبب شرح حال مفصل و دقیق شاعران و پایه‌های شعری هر یک از آنان و ذکر منابع صحیح تحقیقی و آوردن ابیاتی از شاعران، که در جای دیگر یافت نمی‌شود، از تذکره‌های بسیار سودمند و باارزش فارسی است. این اثر یک‌بار، به کوشش محمد شفیع لاهوری (لاهور، ۱۹۲۶) و بار دیگر به همت احمد گلچین معانی (۱۳۴۰ش) به‌چاپ رسیده است. احمد گلچین معانی مستدرک و ذیلی بر آن به نام پیمانه نوشت و شرح حال ساقی‌نامه‌سرایان و ساقی‌نامه‌های آن را تا روزگار خود ادامه داده است (۱۳۶۸ش).