میمند
مِیْمَنْد
شهری باستانی در شمال شرقی شهر بابک در استان کرمان از دورۀ ساسانی. شهری است در دامنۀ دره‌ای عظیم با حدود ۳۰۰ خانه که داخل سنگ و لایه‌های رسوبی دورۀ دوم زمین‌شناسی حفر شده‌اند و ۴۸۰ کوچه یا دالان بزرگ و کوچک آن‌ها را به هم می‌پیوندد. ارتفاع خانه‌ها سه متر است و عمق بعضی از آن‌ها به ۲۵ متر می‌رسد. در داخل آن‌ها، ستون‌های حجاری‌شده، تاقچه، اجاق، انبار، آشپزخانه، آغل و اصطبل ساخته شده است. خانه‌ها روی هم بنا شده‌اند اما با یکدیگر ارتباط ندارند. ساکنان آن به گله‌داری و باغداری اشتغال دارند. ظرف‌ها و وسایل قدیمی مانند کوزه‌ها و خمره‌های سفالی در این شهر حفظ شده‌اند و مورد استفاده قراردارند. در جنوب شرقی آن گورستان وسیعی بر فراز کوه‌های مجاور طی قرن‌ها به وجود آمده است. در جای آتشکدۀ میمند، احتمالاً در قرن ۵ق مسجدی ساخته شده که هنوز مورد استفاده است. خانه‌های میمند از وسایل زندگی امروزی برخوردارند و در دهۀ ۱۳۴۰، حدود ۵هزار نفر در آن‌ها زندگی می‌کردند.