نعت
نَعْت
(در لغت به‌معنی ستایش و مدح) آغازین‌سخن هر اثر ادبی، نظم یا نثر، پس از یاد پروردگار، در ثنا و ستایش پیامبر اسلام (ص). شاعران هم‌روزگار آن حضرت، همچون کعب بن زُهیر ( ـ۲۶ق)، نخستین کسانی بودند که به نعت پیامبر (ص) پرداختند. پس از آن نیز بسیاری از شاعران و نویسندگان، بعد از یاد پروردگار و ستایش پیامبر اسلام(ص)، به اصل کتاب وارد شده‌اند. نعت در شعر فارسی در قالب ویژه‌ای سروده نشده است. اما در قالب مثنوی ، قطعه و قصیده رواج بیشتری دارد.