نخجوانی، نعمت الله ( ـ آق شهر ۹۲۰ق)
نَخْجَوانی، نعمت‌الله ( ـ آق‌شهر ۹۲۰ق)
(یا: شیخ بابانعمت؛ علوان آق شهری) نویسنده، شاعر و عارف ایرانی. در زادگاهش درس خواند. سپس به تصوف روی آورد و گوشه‌نشین شد. از پیروان نظریۀ وحدت وجود بود و اشعاری با درو‌ن‌مایه‌های عرفانی می‌سرود. در ۹۲۰ق، تفسیری صوفیانه به آیات قرآن نوشت. از آثارش: شرح گلشن راز به فارسی؛ الفواتح الالهیة والمفاتیح‌الغیبیه در تفسیر قرآن؛ حاشیه بر انوارالتنزیل و اسرارالتأویل قاضی بیضاوی؛ هدایة‌الاخوان؛ شرح فصوص‌الحکم.