نمایشگاه بین المللی کتاب فرانکفورت

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط DaneshGostar (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - '\\3' به '<!--3')
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

نمایشگاه بین‌المللی کتاب فرانکفورت

نمايشگاه بين‌المللي کتاب فرانکفورت

در پایان قرون وسطا، در ربع آخر قرن ۱۵، چند سالی بعد از اختراع گوتمبرگ و به‌کارگرفتن حروف متحرک فلزی در صنعت چاپ، تعداد عنوان‌ها و نسخه‌های کتاب‌های چاپی آن قدر افزایش یافت که برای نخستین‌بار، در ۱۵۶۴، نمایشگاه کتابی در نمایشگاه سلطنتی بازرگانی، در شهر فرانکفورت، برگزار شد. در این نمایشگاه آزادی و تساهل چنان بود که مارتین لوتر نیز کتاب‌های خود را به نمایش و فروش گذاشته بود. برگزاری نمایشگاه کتاب فرانکفورت، تا قرن ۱۷ دوام یافت. در دورۀ جنگ سی‌ساله (۱۶۱۸ـ۱۶۴۸)، امپراتور ماکسیمیلیان دوم، مقررات سختی را برای نمایشگاه تعیین کرد. به فرمان او کمیته‌هایی تشکیل شد تا از غرفه‌های نمایشگاه بازدید کنند و کتاب‌های ضاله را توقیف نمایند. تغییرات اجتماعی مانند نفوذ زبان‌های محلی رسمی به‌جای لاتین نیز بر کتاب‌های نمایشگاه تأثیر گذاشت. در پایان جنگ سی‌ساله مرکز ثقل فرهنگی به شمال منتقل و از اهمیت ملی نمایشگاه کتاب فرانکفورت کاسته شد. لایپزیگ در بخش پروتستان آلمان مرکز جدید تجارت کتاب شد. در ۱۷۵۰ آخرین نمایشگاه کتاب فرانکفورت برگزار شد و پس از ۸۶ سال این نمایشگاه منحل شد. ۲۰۰ سال بعد به‌همت انجمن ناشران و کتابفروشان‌ هسن، نمایشگاه کتاب فرانکفورت، در ۱۸ تا ۲۳ سپتامبر ۱۹۴۹، مجدداً در فرانکفورت برگزار شد. در این نمایشگاه ۲۰۵ ناشر آلمانی با ۸۵۰۰ عنوان کتاب شرکت کردند و ۱۴هزار نفر از این نمایشگاه بازدید به‌عمل آوردند؛ سال بعد نمایشگاه با عرضه ۲۸هزار عنوان از ناشران آلمانی و غیر آلمانی به‌صورت بین‌المللی درآمد. از ۱۹۷۶ تا ۱۹۸۸ هر دو سال یک‌بار و از ۱۹۸۸ تاکنون هر ساله به یکی از کشورهای جهان اجازه داده می‌شود تا مهمان نمایشگاه باشد و فرهنگ و ادبیات خود را در آن‌جا معرفی کند. با فروپاشی کمونیسم در اروپای شرقی و مرکزی و اتحاد دو آلمان، در آغاز دهۀ ۱۹۹۰، نمایشگاه کتاب فرانکفورت تأثیر فراوانی بر کشورهای اروپای شرقی گذاشت. از ۱۹۹۳ منابع دیداری ـ شنیداری و دیجیتالی نیز به نمایشگاه راه یافت. اکنون بیش از ۷هزار ناشر از سراسر جهان، بیش از ۳۰۰هزار عنوان از آثار خود را فقط برای نمایش در نمایشگاه عرضه می‌کنند. هر ساله جایزه‌ای با عنوان جایزۀ صلح به یکی از شخصیت‌های جهانی اعطا می‌شود. این جایزه نخست در ۱۹۵۰ به ماکس تاو و پس از او، به افرادی چون آلبرت شوایتزر، هرمان هسه، کارل یاسپرس، و لئوپولد سدار سنگور تعلق گرفت. مدت برگزاری نمایشگاه یک هفته در ماه اکتبر است؛ پنج روز برای متخصصان و دو روز تعطیلات آخر هفته برای عموم مردم.