نیستانی، منوچهر (کرمان ۱۳۱۵ ـ تهران ۱۳۶۰ش)
نِیِستانی، منوچهر (کرمان ۱۳۱۵ ـ تهران ۱۳۶۰ش)
شاعر ایرانی. در دانشسرای عالی تهران زبان و ادبیات فارسی خواند و به‌تدریس در دبیرستان‌های شاهرود و تهران پرداخت. ابتدا به شعر سنتی و سپس به‌شیوۀ جدید پرداخت. سروده‌هایش در چند دفتر گرد آمده است: جوانه (با مقدمۀ محمّد ابراهیم باستانی پاریزی، کرمان، ۱۳۳۳)؛ خراب (تهران، ۱۳۳۷)؛ دیروز خطّ فاصله (تهران، ۱۳۵۰)؛ دو با مانع (با مقدمۀ فرامرز سلیمانی، تهران، ۱۳۶۹). علاوه‌بر آثاری در زمینه‌های دیگر ادبی و حتّی روان‌شناسی، برخی سروده‌هایش در قلمروِ غزل نو جای می‌گیرد. این غزل‌ها در روند شکل‌گیری غزل نو تأثیری درخور توجه برجای گذاشت و به‌لحاظ تاریخی، نوعی جایگاه پیش‌گامانه برای شاعر به‌وجود آورد.