کاخ صفی آباد
کاخ صفی‌آباد
در ۳کیلومتری غرب بهشهر از دورۀ صفوی. در ۱۰۲۱ق و دورۀ شاه‌عباس اول روی تپه‌ای دست‌ساز معروف به همایون‌تپه یا گلستان تپه با ارتفاع ۱۷۸ متر از سطح دریا و مشرف بر آن، بر رشته‌کوه البرز احداث شده است. در دورۀ شاه‌صفی گسترش یافت و صفی‌آباد نام گرفت. از شمال غربی به جنگل‌های سرو و کاج و انار وحشی قراتپه و از شمال شرقی به خلیج‌آباد محدود شده است. بنایی است دوطبقه و مربع‌شکل به اضلاع ۲۵ متر با شش پنجره در هر ضلع که هشتی ورودی آن سقفی دایره‌ای شکل دارد. در هر طبقه اتاق‌های متعدد است و در یک آتش‌سوزی آسیب فراوان دیده و از حوض فواره‌دار وسط تالار، کاشی‌های سقف و نقاشی‌های دیوارهای عمارت، کاشی‌های رنگارنگ نمای بیرونی و باغ زیبای آن که از نظر طرح و نقشه به باغ فین شباهت داشت، اثری باقی نمانده است. در دورۀ رضاشاه و محمدرضاشاه مرمت شده است. کاشی‌های فعلی در مرمت ۱۳۲۶ش نصب شده‌اند. هم‌زمان جاده‌ای اتومبیل‌رو تا ایوان وسیع کاخ احداث شد. در دهه‌های ۱۳۴۰ و ۱۳۵۰ در اختیار نیروی هوایی بود.