کی
کِی
(یا: کَی؛ اوستایی: کَوی) به‌‌معنای شاه و فرمانروا، عنوانی ویژۀ امیران مشرقِ ایران و نیز شاهان داستانی کیانی (← کیانیان). این عنوان معمولاً به‌صورت پیشوند پیش از نام شاهان کیانی قرار می‌گیرد؛ مانند کِی‌قُباد، کِی‌خُسرو و کِی‌کاووس. در شاهنامۀ فردوسی گاهی به ضرورت به‌جای نام شاهان نیز به‌‌کار رفته است. همچنین، در زبان‌های یونانی و رومی آن را به‌صورت کایی و گایوس می‌یابیم.