گلشن صبا
گلشن صبا
سرودۀ فتح‌علی‌خان صبای کاشانی، منظومه‌ای فارسی و به پیروی از بوستان سعدی. این مثنوی در بحر متقارب و به زبانی ساده و روان سروده شده است. صبا در این مثنوی پسر خود، حسین متخلص به عندلیب، را اندرز می‌دهد. برخی معتقدند که پاره‌ای از این اثر سرودۀ اسیر، شاعر معاصر کریم‌خان زند، است. این منظومه به‌کوشش کوهی کرمانی و مقدمه‌ای از ملک‌الشعرای بهار به‌چاپ رسیده است (۱۳۰۸ش).