گونه تاریخی
گونۀ تاریخی
(یا: سینمای تاریخی) فیلم‌های تاریخی ایران با تأثیر از فیلم‌های تاریخی هالیوود، چینه چیتا و نمایش‌های تاریخی تماشاخانه‌های لاله‌زار شکل گرفتند. اما ساخت و پرداخت ابتدایی این فیلم‌ها، بسیاری از آن‌ها را کم‌اعتبار کرده است: چشم‌های سیاه (۱۳۱۵ش)، زندانی امیر (۱۳۲۷ش)، شاهین طوس (۱۳۳۳)، عروس دجله (۱۳۳۳)، یوسف و زلیخا (۱۳۳۵)، جادۀ زرین سمرقند (۱۳۴۷)، و شیر خفته (۱۳۵۵) نمونه‌هایی از این فیلم‌هاست. برخی فیلم‌های تاریخی سال‌های اخیر عبارت‌اند از سفیر (۱۳۶۲)، روز واقعه (۱۳۷۲)، مریم مقدس (۱۳۸۰)، و مجموعه‌‌های تلویزیونی امام علی(ع) (۱۳۷۵) و ولایت عشق (۱۳۷۹). برخی از فیلم‌سازان نیز مانند علی حاتمی نگاهی متفاوت به تاریخ معاصر داشته‌اند. از نظر او هیچ فیلم‌سازی مورخ نیست و نمی‌تواند ادعای تاریخ‌نگاری داشته باشد؛ بنابراین در فیلم‌های زیر توجه او به وجه هنری مهم‌تر از جنبه‌های تاریخی بوده است، همچون ستارخان (۱۳۵۱)، سلطان صاحبقران (۱۳۵۴)، حاجی واشنگتن (۱۳۶۱)، کمال‌الملک (۱۳۶۳)، هزاردستان (۱۳۶۷)، و دلشدگان (۱۳۷۰).