بوداییگری دیار پاک

بوداییگری دیار پاک (Pure Land Buddhism)

مذهب بودایی غالب در چین و ژاپن. تأکید آن بر ایمان و عشق به امیدا بودا (بودای نور بی‌کران) است که سوگند خورده هر مؤمنی که نام او را صدا کند تولد دوباره‌اش در «دیار پاک» او (بهشت غربی یا سوکهاوتی) باشد. پیروان بوداییگری دیار پاک در ژاپن به بیش از ۱۶میلیون نفر بالغ می‌شوند. در چین ایمان به اَمیدا از قرن ۶م پدپد آمد که راهبی به‌نام تان لوان (۴۷۶ـ۵۴۲م) مذهب دیار پاک را در آن کشور پی‌‌افکند. رشد آن در ژاپن از قرن ۱۰م آغاز شد. اصول عقاید آن در سوتراهای دیار پاک (سوکهاوتی ویوها) آمده است. دعا و ذکر و عبادات دیگر را منشأ ثواب برای عابد و تضمین‌کنندۀ رفتن پس از مرگ او به دیار پاک می‌دانند، بهشتی که از رنج در آن خبری نیست. عقیده بر این است که هر مؤمنی که تولد دوباره‌اش در دیار پاک باشد زود به اشراق می‌رسد. ترنم نام امیدا بودا، را موجب ترفیع مقام مؤمن می‌انگارند، ولو باوری به آیین نداشته باشد. برخی فرقه‌ها ساعت‌ها در روز این ذکر را می‌گویند. مکتب «دیار پاک راستین» (جودو شینشو) که شینران (۱۱۷۳ـ۱۲۶۲م) راهب ژاپنی، آن را بنیاد نهاد، یک بار توسل خالصانه را کافی دانست و نظام رهبانی و عبادت همۀ بوداهای دیگر را مردود شمرد. این مکتب اکنون در ژاپن بیشترین پیروان را دارد.