پرس، شیمون (۱۹۲۳)
پِرِس، شیمون (۱۹۲۳- ۲۰۱۶م)(Peres, Shimon)
سیاستمدار اسرائیلی از ۱۹۷۷ تا ۱۹۹۲ رهبر حزب کارگر اسرائیل و در سال‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۶ و ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۶ نخست‌وزیر بود. به‌موجب توافقی که با اسحاق شامیر، رهبر حزب لیکود، برای مشارکت در قدرت منعقد کرده بود، به نخست‌وزیری رسید و سپس وزارت امور خارجه را عهده‌دار شد. از ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۰ در دولت ائتلافی حزب لیکود و حزب کارگر وزیر اقتصاد، و از ۱۹۹۲ در دولت کارگری اسحاق رابین وزیر امور خارجه بود و در این مقام با «سازمان آزادی‌بخش فلسطین» (ساف) دربارۀ توافق صلح ۱۹۹۳ مذاکره کرد. در ۱۹۹۴ به‌همراه اسحاق رابین و یاسر عرفات، رهبر ساف، به‌سبب دستیابی به توافقی دربارۀ خودگردانی فلسطینیان، جایزۀ صلح نوبل گرفت. پس از ترور رابین در نوامبر ۱۹۹۵، پرس بار دیگر به مقام نخست‌وزیری رسید و با آن‌که همچنان به سیاست تجاوزکارانه رژیم اشغالگر قدس ادامه می‌داد، وعده داد که روند صلحی را که خودش نیز در حصول آن نقش بارزی داشت پیگیری کند، اما در مه ۱۹۹۶ در اولین انتخابات مستقیم نخست‌وزیری در اسرائیل شکست خورد. پرس در ۱۹۳۴ از لهستان به فلسطین مهاجرت کرد، و در ایالات متحده امریکا به‌تحصیل پرداخت. در ۱۹۵۹ به عضویت کنست (پارلمان اسرائیل) انتخاب شد. رهبری حزب کارگر پس از او به رابین رسید. وی در سال ۲۰۰۸ رئیس‌جمهور اسرائیل شد.