بولیوار، سیمون (۱۷۸۳ـ۱۸۳۰)
بولیوار، سیمون (۱۷۸۳ـ۱۸۳۰)(Bolivar, Simon)
ملی‌گرای امریکای جنوبی، رهبر ارتش‌های انقلابی، معروف به ناجی[۱]. در چندین شورش با نیروهای استعماری اسپانیا جنگید و سرانجام کلمبیا را در ۱۸۱۹، ونزوئلا، زادگاهش، را در ۱۸۲۱، اکوادور را در ۱۸۲۲، پرو را در ۱۸۲۴، و بولیوی (کشور جدیدی که نام خود را از او گرفت، و سابقاً پروی علیا نامیده می‌شد) را در ۱۸۲۵ آزاد کرد. در ونزوئلا زاده شد، و در ۱۸۱۰ به انقلابیون کشورش علیه اسپانیا پیوست و سال بعد استقلال ونزوئلا را اعلام کرد. اما اندکی بعد ارتش او از اسپانیایی‌ها شکست خورد و بولیوار مجبور به فرار شد. درپی چندین جنگ و شکست (۱۸۱۹) بولیوار، به نخستین پیروزی مهم خود دست یافت، اسپانیایی‌ها را در کلمبیا شکست داد و استقلال آن سرزمین را به‌دست آورد. او سپس ونزوئلا را در ۱۸۲۱ و اکوادور را (با کمک آنتونیو سوکره[۲]) در ۱۸۲۲ آزاد کرد. این سه کشور در جمهوری کلمبیای بزرگ گرد آمدند و بولیوار رئیس‌جمهور آن شد. بولیوار در ۱۸۲۴ به شکست نیروهای اسپانیایی در پرو کمک کرد و سرزمینی که پروی علیا نام داشت به افتخار او بولیوی نام گرفت. در سال‌های بعد، ونزوئلا و اکوادور از اتحادیه خارج شدند، و در ۱۸۳۰ بولیوار از ریاست جمهوری کناره گرفت. او که سیاست‌های مستبدانه‌اش سبب بیزاری بسیاری از مردم از او شده بود در همان سال درگذشت، اما از آن پس در حکم بزرگ‌ترین ناجی امریکای لاتین از او ستایش شد.