دامغان، شهرستان

دامغان، شهرستان
کشور	ایران
استان	سمنان
بخش	مرکزی و امیرآباد
جمعیت	۸۴,۶۸۰ نفر(۱۳۸۵ش)
موقعیت	جنوب استان گلستان، غرب شهرستان شاهرود، شمال استان اصفهان، شرق شهرستان سمنان، و جنوب شرقی استان مازندران
نوع اقلیم	در کوهستان‌های شمالی معتدل و نیمه‌خشک و در دشت‌های مرکزی و جنوبی معتدل تا گرم و خشک
تولیدات و صنایع مهم	فرآورده‌های کشاورزی: پسته، پنبه، و دانه‌های روغنی - منابع زیرزمینی: آهن و سرب
شهر ها و آبادی های مهم	دامغان، امیریه، مهماندوست، دیباج، صیدآباد، برم قلعۀ پایین، و فرات

دامغان، شهرستان

واقع در استان سمنان، مشتمل بر بخش‌های مرکزی و امیرآباد، با مرکزیت اداری شهر دامغان. از شمال به استان گلستان، از شرق به شهرستان شاهرود، از جنوب به استان اصفهان، از غرب به شهرستان سمنان، و از شمال غربی به استان مازندران محدود است. نواحی مرکزی و جنوبی این شهرستان را بخشی از دشت‌ها و شوره‌زارهای دشت کویر و نواحی شمالی آن را قسمتی از کوه‌های البرز شرقی فراگرفته‌اند. مهم‌ترین کوه‌های این شهرستان عبارت‌اند از چالوئی (۳,۷۵۰ متر)، کرکسی، امام ابوالقاسم، ناقاره‌خانه، نمازگاه، و آبکش که ارتفاع همگی آن‌ها بالاتر از ۳ هزارمتر است. رودخانه‌های آن نیز عبارت‌اند از چشمه‌علی، دامغان‌رود، مارچشمه، و شش آسیاب که عمدتاً در نواحی شمالی جریان دارند. اقلیم این شهرستان در کوهستان‌های شمالی معتدل و نیمه‌خشک و در دشت‌های مرکزی و جنوبی معتدل تا گرم و خشک و جمعیت آن ۸۴,۶۸۰ نفر است (۱۳۸۵). مهم‌ترین آبادی‌های آن عبارت‌اند از دامغان، امیریه، مهماندوست، دیباج، صیدآباد، برم قلعۀ پایین، و فرات. راه و راه‌آهن تهران به مشهد، که از این شهرستان می‌گذرد، و نیز راه دامغان به انارک، شبکۀ راه‌های ارتباطی این شهرستان را تشکیل می‌دهند. آهن و سرب از مهم‌ترین منابع زیرزمینی این شهرستان و پسته، پنبه، و دانه‌های روغنی ازجمله محصولات کشاورزی آن به‌شمار می‌روند. شهرستان دامغان از نواحی باستانی و تاریخی ایران است و آثار تاریخی فراوانی نیز دارد، از جمله‌: تپه‌حصار، گرد کوه، چشمه‌علی، قومس، و شهر دامغان.