اولوالامر
اولوالاَمْر
اصطلاحی در قرآن که در آیۀ ۵۹ سورۀ نساء به‌کار رفته و در آن به اطاعت از اولو الامر، در کنار اطاعت از خداوند و اطاعت از پیامبر(ص) دستور داده شده است. مفسّران برای این اصطلاح سه معنا ذکر کرده‌اند: ۱. فرمانروایان و زمامداران؛ ۲. علما و دانشمندان؛ ۳. ائمۀ معصومین (ع). از امام باقر (ع) و امام صادق (ع) نقل کرده‌اند که مراد، امامان از نسل پیامبر(ص) است؛ لذا خداوند پیروی از آن‌ها را همانند اطاعت از خود و پیامبر(ص) واجب شمرده و آن را مقید به هیچ قیدی نکرده است. برخی مفسّران شیعه و سنّی (مانند فخررازی) معتقدند که اولو الامر باید معصوم و به دور از گناه و لغزش باشند، زیرا در غیر این‌صورت امر به اطاعت مطلق از آنان، با نهی از گناه متناقض می‌شود. برخی مفسّران مانند شیخ طوسی و علامه طباطبایی نیز اولو الامر را تنها به‌معنای امامان معصوم (ع) می‌دانند.