بیتسون، ویلیام (۱۸۶۱ـ۱۹۲۶)
بِیْتْسون، ویلیام (۱۸۶۱ـ۱۹۲۶)(Bateson, William)
متخصص ژنتیک. از بنیادگذاران علم ژنتیک و از حامیان برجستۀ زیست‌شناس اتریشی، گرگور مندل[۱]، به‌شمار می‌رود. به‌علاوه، در پیشبرد جنین‌شناسی[۲] و نظریۀ تکامل[۳] نیز سهیم بود. در ویتبی[۴] یورکشر[۵] زاده شد و در کیمبریج درس خواند. و در ۱۹۰۸، نخستین استاد ژنتیک کیمبریج شد. از ۱۹۱۰ تا ۱۹۲۶، مدیر مؤسسۀ باغبانی جان اینِس[۶]، در ساری[۷]، بود. طی پژوهش‌های جنین‌شناختی‌اش در دهۀ ۱۸۸۰، در ایالات متحدۀ امریکا به شواهدی دست یافت که طنابداران از خارپوستان[۸] تکامل یافته‌اند. این نظریه اکنون پذیرفته است. بعدها به تحقیق در زمینۀ جانوران[۹] دریاچه‌های شور اروپا، آسیای مرکزی، و مصر پرداخت و در کتابش، با عنوان مطالبی دربارۀ مطالعۀ گوناگونی[۱۰](۱۹۸۴)، نظریۀ ناپیوستاری[۱۱] را برای توصیف فرایند طولانی تکامل عرضه کرد. بنا به این نظریه، گونه‌ها با نوعی توالی قابل پیش‌بینی از تغییرات خُرد تکوین نمی‌یابند، بلکه طی رشته‌ای از پرش‌های ناپیوسته تکامل پیدا می‌کنند. اثر مندل، که خود آن را ترجمه کرد، شواهد تأییدکننده‌ای برای نظریه‌اش فراهم می‌ساخت. همچنین، به آزمایش‌هایی در زمینۀ زادآوری پرداخت که نتایج آن‌ها در اثرش با نام اصول وراثت مندل[۱۲] (۱۹۰۸) توصیف شده‌اند. او نشان داد که برخی صفات همواره با هم به‌ارث می‌رسند. اکنون معلوم شده است که این پدیده، معروف به پیوستگی، بر اثر قرارگیری نزدیک ژن‌ها روی کروموزوم واقع می‌شود.