پیمان های لاتران
پیمان‌های لاتِران (Lateran Treaties)
مجموعۀ موافقت‌نامه‌هایی میان پاپ پیوس یازدهم[۱] و موسولینی[۲]، دیکتاتور ایتالیا (۱۹۲۹). فصل تازه‌ای در روابط دولت ایتالیا و دستگاه پاپی گشود؛ حکومت فاشیست ایتالیا از این موافقت‌نامه استقبال کرد و آن را برای خود پیروزی تبلیغاتی شمرد. مفاد این پیمان عبارت بودند از شناسایی حاکمیت مستقل «دولتْ‌شهرِ واتیکان[۳]»، پرداختِ غرامتِ املاک و اموال پاپ که پس از اتحاد ایتالیا مصادره شده بود (۱۸۷۰)، و توافق بر سر نقش کلیسای کاتولیک در دولت ایتالیا.