پیمون

پیِمون (Piedmont)

پيِمون

(به ایتالیایی: پیمونته) ناحیه‌ای در شمال ایتالیا، شامل استان‌های الساندریا، آستی، کونئو، نووارا، تورینو، و ورچلی، با ۲۵,۴۰۰ کیلومتر مربع مساحت و ۴,۳۰۳,۸۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۲). از شمال به سوئیس و از غرب به فرانسه محدود می‌شود و کوه‌های آلپ و آپنن در همۀ جهات به‌جز شرق، آن را احاطه کرده‌اند. مرکز منطقه‌ای آن تورینو است. این ناحیه، درۀ پو را نیز در خود جا داده است. کشت برنج، میوه، غلات، و دامپروری، خودروسازی، و نساجی از صنایع آن است. جنبش تجدید وحدت ایتالیا در قرن ۱۹ در پیمون، به رهبری خاندان ساووآ، آغاز شد. پیمون، بخشی از آلپ، از جمله بعضی از بلندترین قله‌های آن را دربر دارد که عبارت‌اند از قلۀ ویزو (۳,۴۸۱ متر)، قلۀ روزا (۴,۶۳۳ متر)، و گران پارادیزوی (۴,۰۶۱ متر). منتهی‌الیه غربی جلگۀ ایتالیایی شمالی نیز در این منطقه قرار دارد. رودهای آن عبارت‌اند از پو و ریزابه‌هایش: تانارو، دورا، ریپاریا، دورا بالتئا، سزیا. انتهای غربی دریاچۀ مادجوره نیز در مرزهای آن واقع شده است. توسعۀ کشاورزی و صنعت در این ناحیه یکسان است. در جلگه‌های پرآب آن، برنج کشت می‌شود. ابزار مهندسی و فولاد، پارچه، پوشاک، شیشه، و لاستیک نیز درشهرهای مختلف آن تولید می‌شوند. در دهه‌های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰، سطح بالای زندگی سبب هجوم مهاجران از سایر نقاط ایتالیا به این ناحیه شد. از ۱۹۶۳ تا ۱۹۷۱ جمعیت آن ۸ درصد افزایش یافت و در همین دوره جمعیت استان تورینو ۲۶ درصد افزوده شد.