بیمارستان
بیمارِستان (hospital)
مرکز نگه‌داری و مراقبت از بیماران، مجروحان، و افراد ناتوان. در عهد باستان، در معابد خدایان، ازجمله اسکولاپیوس، خدای پزشکی، امکاناتی برای درمان عرضه می‌کردند. در قرن ۴م، کلیسا بیمارستان‌هایی برای جذامیان، افراد عاجز، نابینایان، بیماران، و فقرا برپا کرد. قدیمی‌ترین بیمارستان اروپا هتل دی‌یو[۱]، واقع در پاریس، متعلق به قرن ۷م است. در انگلستان، سن بارتولومیو[۲] (۱۱۲۳م) و سنت توماس[۳] (۱۲۰۰م) لندن قدیمی‌ترین بیمارستان‌هایند. در قارۀ امریکا، بیمارستان مسیح ناصری[۴] مکزیک (۱۵۲۴) قدیمی‌ترین بیمارستان است. در دورۀ رنسانس، دانش پزشکی پیشرفت کرد و پس از نهضت اصلاح دینی[۵]، رابطۀ بیمارستان‌ها با مذهب روز‌به‌روز کمتر شد. در قرن ۱۹، پیشرفت‌های بیشتری در طراحی و مدیریت بیمارستان‌ها و تأمین نیروی انسانی آن‌ها حاصل شد. فلورانس نایتینگل[۶] نقش مهمی در این زمینه داشت. در قرن ۲۰، بیمارستان‌ها به‌سرعت تخصصی شدند و بخش زایمان نیز به بیمارستان‌ها افزوده شد. در بیمارستان‌های مدرن، طرح نایتینگل را، که در آن بخش از اتاقی بزرگ تشکیل می‌شد، کنار گذاشته‌اند و هر اتاق چهار یا شش تخت دارد. بدین‌ترتیب، بیماران از خلوت بیشتری برخوردارند.