بیماری شغلی

بیماری شغلی (occupational disease)

هر یک از حالت‌های غیرطبیعی ناشی از شرایط خاص محل کار. بیماری‌های ریوی براثر استنشاق گردوغبار، ذرات سیلیس و آزبست برای مدت طولانی (آزبستوزیس)، آسیب‌دیدگی کمر به‌علت بلندکردن اجسام سنگین، التهاب پوست پس از کار با مواد تحریک‌کننده، صدمات ناشی از کشیدگی مکرر به‌علت کارکردن بیش‌ازحد با صفحۀ کلید، و آسیب ناشی از کوفتگی‌های مکرر در تایپیست‌ها از آن جمله‌اند. مجموعۀ علایمی که در کارگران شاغل در محل‌های نگهداری بیماران پدید می‌آید، جزو بیماری‌های شغلی‌اند. متخصصان طب کار علاوه بر وظیفۀ مراقبت‌ از کارگران، از طریق اقدامات بهداشتی عمومی، قانون‌گذاری و امثال آن، در زمینۀ بهبود بهداشت و ایمنی محیط کار نیز فعال‌اند. اولین مورد ثبت‌شدۀ بیماری‌های شغلی در نوشته‌های بقراط (۳۷۰ـ۴۶۰پ‌م) به‌چشم می‌خورد که مربوط به درد شکمی شدید یک کارگر معدن سرب بوده است. برناردینو راماتسینی، پزشک ایتالیایی و نویسندۀ کتاب بیماری‌های کارگران (چاپ ۱۷۰۰)، را بنیادگذار طب کار می‌دانند. او بیش از ۵۴ صنعت آلوده و خطرناک را توصیف کرد. از آن جمله صنعت آینه‌سازی ونیز بود که منجر به مسمومیت با جیوه می‌شد.