تاچر، مارگارت هیلدا (۱۹۲۵ـ۲۰۱۳)

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Nazanin (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

تاچِر، مارْگارِت هیلْدا (۱۹۲۵ـ۲۰۱۳)(Thatcher, Margaret Hilda)

تاچِر، مارْگارِت هيلْدا
مارگارت هیلدا تاچر
Margaret Hilda Thatcher
زادروز ۱۹۲۵م
درگذشت ۲۰۱۳م
ملیت انگلیسی
تحصیلات و محل تحصیل شیمی، دانشگاه آکسفورد
شغل و تخصص اصلی سیاستمدار
لقب بارونس تاچر
گروه مقاله تاریخ جهان

(بارونس تاچر؛ نام اصلی: مارگارت هیلدا رابرتس[۱]) سیـاستمـدار محافظه‌کـار انگلیسی، از ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۰ نخست‌وزیر انگلستان. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ وزیر آموزش و پرورش و از ۱۹۷۵ تا ۱۹۹۰ رهبر «حزب محافظه‌کار» بود. در ۱۹۸۲، سربازان انگلیسی را برای بازپس‌گیری جزایر فاکلند[۲] از آرژانتین فرستاد. در جریان اعتصاب معدن‌کاران از ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۵ با قدرت‌نمایی اتحادیه‌های کارگری روبه‌رو شد. در ۱۹۹۰، با بروز شکاف‌هایی در داخل کابینه بر سر مسائل اروپا و حکمرانی براساس اتفاق‌نظر، ناچار به استعفا شد. او، که استاد تاکتیک‌های پارلمانی بود، در برابر مخالفت‌های جزئی، چه از سوی مخالفان و چه از درون حزبش، شدت عمل نشان نمی‌داد. تاچر پرنفوذ‌ترین نخست‌وزیر محافظه‌کار دورۀ صلحِ انگلستان در قرن ۲۰ بود. در ۱۹۹۲، به عضویت مادام‌العمر «مجلس اعیان» تعیین شد و نخستین سخنرانی خود را در این مجلس به انتقاد از سیاست‌های دولت اختصاص داد. مارگارت تاچر، که دختر خواربارفروشی اهل گرانتم[۳] بود، در رشتۀ شیمی در دانشگاه آکسفورد تحصیل کرد و سپس مدتی وکیل دعاوی بود. از ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۴ در مقام وزیر آموزش و پرورش به‌سبب قطع برنامۀ توزیع شیر رایگان برای دانش‌آموزان بالای هشت سال مورد انتقاد قرار گرفت. با این حال، در انتخاباتی که در ۱۹۷۵ برای تعیین رهبر حزب محافظه‌کار برگزار شد با شکست ادوارد هیث[۴] به پیروزی دست یافت. پس از آن‌که در ۱۹۸۲ نیروی دریایی انگلستان را برای بازپس‌گیری جزایر فاکلند اعزام کرد محبوبیت تازه‌ای به‌دست آورد. در دومین دورۀ نخست‌وزیری وی، معدن‌کاران در فاصلۀ ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۵ دست به اعتصاب زدند که با شکست آنان پایان یافت؛ این امر گویای تغییر توازن قدرت به زیان اتحادیه‌های کارگری بود. در اکتبر ۱۹۸۴، از بمب‌گذاری ارتش جمهوری‌خواه ایرلند، در جریان کنفرانس حزب محافظه‌کار، جان به‌در برد. با پیروزی در انتخابات ۱۹۸۷، اولین نخست‌وزیر انگلستان در ۱۶۰ سال گذشته بود که برای سومین‌بار به این مقام انتخاب می‌شد، ولی به‌سبب منش خودکامانه و عزلت‌گزینانه‌اش و زمان اندکی را که صرف بحث در کابینه می‌کرد هر روز بیش از پیش در انزوا قرار گرفت.


  1. Margaret Hilda Roberts
  2. Falkland
  3. Grantham
  4. Edward Heath