خودبیمارانگاری
خودبیمارانگاری (hypochondriasis)
اختلالی روانی، با نشانۀ نگرانیِ مُفرط دربارۀ تندرستی خویش. شخص مبتلا کوچک‌ترین علامت یا عارضۀ جسمانی را نشانۀ بیماری وخیم می‌داند. این وضعیت ممکن است به حدی برسد که شخص بدون هیچ علامتی تصور کند که بیمار است. خودبیمارانگار مدام از این دکتر به آن دکتر می‌رود. نوع شدید این بیماری معمولاً ناشی از اضطراب یا افسردگی[۱] است و بیمار دربارۀ سلامتی خود دچار هذیان[۲] می‌شود. خودبیمارانگاری معمولاً از نوجوانی بروز می‌کند و میزان شیوع آن در مردان و زنان یکسان است. از آ‌ن‌جا که این اختلال منشأ هیجانی[۳] و روانی دارد، روان‌درمانی[۴] و رفتاردرمانی[۵] در درمان آن مؤثر است.