خودمختاری
خودمختاری (autonomy)
اصطلاحی برای تشریح خودگردانی سیاسی[۱] یک دولت یا معمولاً بخشی از آن. خودمختاری ممکن است بر پایۀ تفاوتهای فرهنگی یا قومی استوار باشد و غالباً در نهایت به استقلال میانجامد. مستعمرات و قلمروهای وابسته از درجات متفاوتی از خودمختاری بهرهمندند. نمونۀ کاملتر آن اختیاراتی است که جوامع شهری یونان باستان برای اجرای اقدامات مستقل داشتند. خودبسندگی[۲] را میتوان نوع افراطی خودمختاری سیاسی و اقتصادی انگاشت. در فلسفۀ ایمانوئل کانت[۳] این اصطلاح برای بیان اصلی بهکار میرود که براساس آن هیچ قانونی را بدون داشتن بنیانی اخلاقی نمیتوان برای وجدان بشر الزامی دانست.