داکا
داکا
| داکا | |
|---|---|
| نام فارسی | داکا |
| کشور | بنگلادش |
| موقعیت | بخش مرکزی کشور، در غرب رود مگنا |
| جمعیت | ۱۲,۵۶۰,۰۰۰ نفر (۲۰۰۳) |
| تولیدات و صنایع مهم | تولید ژوت، ابریشم، پارچه، فرش، مواد غذایی فرآوری شده، مواد شیمیایی، و جواهر |
| بناهای مهم | قلعه لعل باغ و مقبره بی بی پری |
پایتخت بنگلادش، در بخش مرکزی کشور، در غرب رود مَگنا[۱]. در دلتای گنگ[۲] واقع شده است و ۱۲,۵۶۰,۰۰۰ نفر جمعیت دارد (۲۰۰۳). صنایع آن عبارتاند از تولید ژوت[۳]، ابریشم، پارچه، فرش، مواد غذایی فرآوری‌شده، مواد شیمیایی، و جواهر. بخش قدیمی شهر، با مارپیچی از بازارهای شلوغ و خیابان‌های باریک، در تضاد شدید با بخش مدرن و خوش‌نقشۀ شهر، در شمال، قرار دارد. اغلب ساختمان‌های دولتی و نهادهای آموزشی در این بخش واقع شده‌اند. وجود بیش از ۷۰۰ مسجد در شهر گویای اهمیت اسلام به‌منزلۀ دین غالب در منطقه است. بناهای مهم داکا عبارتاند از قلعۀ لعل باغ[۴] و مقبرۀ بی‌بی پری[۵]، همسر فرماندار بنگال، (هردو متعلق به قرن ۱۷)؛ ساختمان بزرگ مجلس (۱۹۸۲)؛ دانشگاه داکا[۶] (۱۹۲۱)؛ دانشگاه مهندسی و تکنولوژی بنگلادش[۷] (۱۹۶۲)؛ و دانشگاه جهانگیرنگر[۸] (۱۹۷۰). قدمت داکا به هزاره اول بعد از میلاد بازمی‌گردد، اما تا قرن ۱۷ اهمیت چندانی نداشت. در ۱۶۰۸/۱۰۱۷ق پایتخت بنگال شد و توسعه یافت و باغ‌ها، کاخ‌ها، مساجد، و بازارهای متعدد در آن ساخته شد. تا ۱۷۰۶/۱۱۱۸ق پایتخت بنگال بود تا این‌که پایتخت به مرشدآباد[۹] منتقل شد. داکا در ۱۷۶۵ تحت سلطۀ انگلیسی‌ها درآمد. در زمان تجزیۀ هند بریتانیا[۱۰] (۱۹۴۷) مرکز استان پاکستان[۱۱]، در پاکستان شرقی[۱۲]، شد. این شهر به‌سبب جنگ استقلال‌طلبانۀ ۱۹۷۱ به‌شدت آسیب دید و در اواخر همان سال به عنوان پایتخت رسمی کشور تازه‌استقلال‌یافتۀ بنگلادش انتخاب شد.