رینزایی

رینزائی (Rinzai)

(در چینی، لین‌چی) کهن‌ترین مکتب بوداییگری ذن در ژاپن. اِئیسائی راهب در قرن ۱۲م آن را از چین به ژاپن برد. رینزائی بر انضباط رهبانی شدید و حصول ناگهانی اشراق از طریق مراقبه و تأمل در یک کوآن (مسئلۀ متناقض‌نما) تأکید دارد. ابتدا سامورایی‌ها و اشراف بدان گرویدند و مهم‌ترین معبدهای آن در کاماکورا (مرکز حکومت در آن زمان) و کیوتو (پایتخت امپراتوری) بنا شدند، اگرچه نخستین معبد رینزائی با نام شوفوکوجی در ۱۱۹۲م در جزیره جنوبی کیوشو تأسیس شد. صومعۀ مرکزی رینزائی از ۱۳۲۴م دایتوکوجی در کیوتو بوده است. در دورۀ آشیکاگا (۱۳۳۸ـ۱۵۷۳) رینزائی مذهب رسمی بوداییگری ذن بود. سپس، هاکوئین (۱۶۸۵ـ۱۷۶۸)، راهب شاعر و نقاش و عارف، به رینزائی و به‌ویژه کوآن جان تازه‌ای بخشید. هنر سیاه‌قلم، خوشنویسی، مراسم چای، و باغ‌سازی ذن در دیر‌های رینزائی رونق داشت. ریوآن‌ـ‌جی در کیوتو، که قدمت باغ سادۀ سنگ و شن‌اش به حدود ۱۴۹۰م برمی‌گردد، معبد اصلی رینزائی است. رینزائی را هنوز روشنفکرانه‌تر از مکتب دیگر ذن، سوئوتوئو، می‌دانند و عدۀ پیروانش کمتر است.

 

---