زارلاند
زارلاند (Saarland)
(به فرانسوی: سار، به آلمانی: زار[۱]) ایالت (لاند)[۲] در جنوب غربی آلمان، هم‌مرز با راینلاند ـ پفالتس[۳] و ولایت فرانسوی موزل[۴]، با ۲,۵۷۰ کیلومتر مربع وسعت و ۱,۱۰۳,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۵). مرکز آن زاربروکن[۵] است. صنایع آن عبارت‌اند از تولید وسائط نقلیه، ابزار مکانیکی و الکترونیکی، و استخراج زغال‌سنگ و فولاد. کشت حبوبات و پرورش دام، خوک، و طیور نیز رواج دارد. یک‌سوم زارلاند پوشیده از جنگل است و رود زار[۶] از شمال غربی ـ جنوب آن می‌گذرد. شهرهای اصلی آن عبارت‌اند از نوینکیرشن[۷]، فولکلینگن[۸]، و سارلوئی[۹]. پس از جنگ جهانی اول بر‌طبق پیمان ورسای[۱۰]، جامعۀ ملل[۱۱] زارلاند را اداره می‌کرد. در همه‌پرسی ۱۹۳۵ مردم به بازگشت به آلمان رأی دادند، و در همان سال حکومت منطقه به رایش[۱۲] بازگردانده شد. هیتلر[۱۳]، آن را زاربروکن نامید. در پایان جنگ جهانی دوم، فرانسه آن را اشغال کرد. در اوایل ۱۹۴۷، فرانسوی‌ها ناحیه‌ای را با بیش از ۲۰۰هزار نفر از زارلاند جدا کردند. در اکتبر ۱۹۴۷ مجلس جدیدی انتخاب شد. حزب‌های خواستار وحدت اقتصادی با فرانسه، اکثریت آرا را به‌دست آوردند، و در نوامبر ۱۹۴۷ قانون اساسی جدید فقط با یک رأی مخالف به‌تصویب رسید؛ این قانون زارلاند را به ایالت خودمختار تبدیل می‌کرد و از لحاظ سیاسی از آلمان جدا می‌شد، اما با فرانسه اتحاد اقتصادی داشت. پس از موافقت اصولی امریکا و انگلستان، مجمع ملی فرانسه[۱۴] آن را در فوریۀ ۱۹۴۸ تصویب کرد. در مارس ۱۹۵۰، فرانسه در ازای تأمین ۵۰ سال زغال‌سنگ زارلاند، با تأیید متفقین، خودگردانی تقریباً کاملی به آن اعطا کرد. فرانسه و جمهوری فدرال آلمان[۱۵] در ۲۳ اکتبر ۱۹۵۴ موافقت‌نامه‌ای را در زمینۀ آیندۀ این سرزمین امضا کردند، که در همه‌پرسی اکتبر ۱۹۵۵ رد شد. در اکتبر سال بعد، فرانسه و آلمان در لوکزامبورگ[۱۶] موافقت‌نامۀ بازگشت زارلاند به آلمان را در اول ژانویۀ ۱۹۵۷ امضا کردند، و ادغام اقتصادی مجدد آن با آلمان در ۳۱ دسامبر ۱۹۵۹ تکمیل شد.