دومنیکینو

از ویکیجو | دانشنامه آزاد پارسی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۲۳ توسط Reza rouzbahani (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
دومنیکینو
Domenichino
زادروز ۱۵۸۱م
درگذشت ۱۶۴۱م
ملیت ایتالیایی
شغل و تخصص اصلی نقاش
شغل و تخصص های دیگر معمار
سبک کلاسیسیسم
آثار آخرین عشاء ربانی قدیس جروم (۱۶۱۴)؛ صحنه هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا در کلیسای سان لوییجی د فرانچزی، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴) و تصاویر صومعه گروتافراتا
گروه مقاله معماری

دومِنیکینو (۱۵۸۱ـ۱۶۴۱)(Domenichino)

دوشيزه و تک‌شاخ، اثر دومِنيکينو

(نام اصلی: دومنیکو زامپیئری[۱]). نقاش و معمار ایتالیایی در شیوۀ باروک[۲]. در بولونیا، ناپل و رم هنرآفرینی کرد. نخست دستیار خانوادۀ نقاشان کاراتچی[۳] بود، و سپس شیوۀ باروک آغازین را در اجرای دیوارنگاره[۴]های جایگاه هم‌سرایان کلیسای سان آندرِ‌آ دلّا واله[۵]، رم (۱۶۲۴ـ۱۶۲۸) پی‌ گرفت. از پیش‌گامان منظره‌پردازی دوران باروک شناخته شده است. منظره‌پردازی‌های دومنیکینو در تکوین این گونۀ هنری نقشی بسزا داشت، و در تحول نقاشیِ کلود لورن[۶] تأثیر مستقیم گذاشت. جان کانستبل[۷]، نقاشی او را با نام منظره با بنایی قلعه‌مانند[۸] (مجموعۀ خصوصی) بسیار ممتاز می‌دانست. دومنیکینو در ۱۶۰۲ به رم رفت، و در تزیین نگارخانۀ فارنزه[۹] با آنیباله کاراتچی[۱۰] همکاری کرد، و دیوارنگاره‌های مرگ آدونیس[۱۱]، و دوشیزه و تک‌شاخ[۱۲]، در بالای درگاه ورودی، را به‌اجرا درآورد. همچنین دیوارنگاره‌هایی برای کاردینال سیپیون بورگزه[۱۳] (۱۵۷۶ـ۱۶۳۳) و کاردینال پیِترو آلدوبراندینی[۱۴] (۱۵۷۱ـ۱۶۲۱) نقاشی کرد. دومنیکینو شاگرد برگزیدۀ آنیباله کاراتچی بود، که شیوۀ کارش را مبتنی بر شیوۀ استاد، و هنر رافائل[۱۵] بنیاد نهاد و در دهۀ ۱۶۱۰ نقاش سرآمد رم شد و سفارش‌های بسیاری دریافت کرد. در میان ممتازترین دیوارنگاره‌هایش که به‌سبب کلاسی‌سیسمِ[۱۶] فاخر و پرتوانشان توجه‌برانگیزند؛ تصویر صحنه‌هایی از زندگی قدیسه سیسیلیا[۱۷] در کلیسای سان لوئیجی دِ فرانچزی[۱۸]، رم (۱۶۱۱ـ۱۶۱۴)، و تصاویر صومعۀ گروتّافرّاتا[۱۹] درخور ذکرند. از آثار رنگ‌روغنی او نیز در دوران زندگی‌اش بسیار تمجید شد. نیکُلا پوسَن[۲۰] اظهار کرد که تابلوی او با نام آخرین عشاء ربانی قدیس جروم[۲۱](۱۶۱۴) پس از تابلوی تجلّی مسیح[۲۲]اثر رافائل، بهترین نقاشی دینی رم است. دومنیکینو پس از هنرآفرینی در رم و بولونیا، در ۱۶۳۰ به ناپل رفت تا نمازخانۀ دل تزورو[۲۳] در کلیسای جامع را تزیین کند؛ اما گروه‌های هنری بدخواه و کینه‌توز ناپل با تبانی او را آزار دادند و از شهر بیرون راندند. با این حال دومنیکینو پس از چندی به ناپل بازگشت و همان‌جا درگذشت (احتمال می‌رود او را مسموم کرده باشند).

 


  1. Domenico Zampieri
  2. baroque
  3. Carracci
  4. fresco
  5. S Andrea della Valle
  6. Claude Lorrain
  7. John Constable
  8. Landscape with a Fortified Building
  9. Farnese Gallery
  10. Annibale Carracci
  11. The Death of Adonis
  12. Maiden with the Unicorn
  13. Scipione Borghese
  14. Pietro Aldobrandini
  15. Raphael
  16. classicism
  17. St Cecilia
  18. San Luigi de’ Francesi
  19. Grottaferrate
  20. Nicolas Poussin
  21. Last Communion of St Jerome
  22. Transfiguration
  23. Cappella del Tesoro