طب چینی
طبّ چینی (Chinese medicine)
روشی برپایۀ فرضیۀ وجود جریان‌های انرژی در بدن، و ارتباط آن‌ها با هریک از اعضا. براساس این نظریه، مسیرهای متعددی، با نام مجاري نيرو[۱]، وجود دارند که گمان می‌رود انرژی از راه آن‌ها جریان می‌یابد. هر عضو یا مجموعه‌ای از اعضا مجاري نيرو خاصی دارد که با عوامل گوناگون مرتبط است. مثلاً، اگر فردی هر روز در زمان خاصی بی‌قرار یا خسته باشد، با درنظر گرفتن یکی از عناصر پنج‌گانۀ چینی و زمان به‌آسانی محل بی‌‌تعادلی عضوی تعیین می‌شود. نیروی حیات[۲] اصطلاحاً چی[۳] نامیده می‌شود و هدف از درمان‌های پزشکی برقراری جریان منظم و قوی چی در بدن است. برای تشخیص بیماری عوامل فیزیکی متعددی درنظر گرفته می‌شوند، ازجمله رنگ زبان و چهار نبض متفاوت در هر مچ. پزشکان چینی از طب سوزنی[۴]، روش‌های گوناگون ماساژ، و مجموعۀ گسترده‌ای از گیاهان برای تقویت جریان انرژی در مجاري نيرو استفاده می‌کنند. کارخانۀ فرآوری جین‌سنگ در تونگ‌هوا[۵]، واقع در استان جیلینِ[۶] چین. در زبان چینی، جین‌سنگ یعنی «مثل انسان». ریشۀ این گیاه شبیه موجودی با دست و پاست.