عبدنغو

عَبِدْنَغو (Abednego)

در عهد عتیق، شَدرک، میشک و عبدنغو نام‌های بابلی حنانیا و میشائیل، عَزَریا سه امیر جوان یهودا است که نبوکدنَصَّر در محاصرۀ بیت‌المقدس (اورشلیم) در حدود ۵۹۷پ‌‌م آنان را همراه دانیال به اسارت گرفت. هنگامی‌که مهر دانیال به دل شاه افتاد، هر سه به والیگری بابل منصوب شدند، ولی بعد که از سجده دربرابر بت زرین سرباز زدند، آنان را به تون آتش افکندند. اما چون به خدا ایمان داشتند بی‌هیچ گزندی از آتش بیرون آمدند و نبوکدنصّر به قدرت خدای ایشان پی ‌برد. حکایت آنان در صحیفۀ دانیال (۱ـ۳) آمده است.

 

---