عفونت قارچی
عفونت قارچی (fungal infection)
در پزشکی، عفونت ناشی از قارچ، ازجملهکاندیدا آلبیکانس[۱]. محل‌های عفونت عبارت‌اند از دهان، چین‌های پوستی، و مهبل[۲]. این عفونت‌ها با سوسپانسیون[۳]، کرم، و شیاف مهبلی[۴] حاوی داروی ضدقارچ، ازجمله نیستاتین[۵] و کلوتریمازول[۶]، درمان می‌شوند. در مبتلایان به ایدز و کسانی‌که اختلال دستگاه ایمنی دارند یا داروی مهارکنندۀ سیستم ایمنی[۷] مصرف می‌کنند، ممکن است کاندیدیاز[۸] گسترده‌تر مشاهده شود. در این شرایط، عفونت‌ها شدیدند و درمان آن‌ها تزریق وریدی[۹] آمفوتریسین[۱۰] یا سایر داروهای ضدقارچ است. عفونت‌های درماتوفیتی ناشی از قارچ‌هایی‌اند که به بافت‌های حاوی کراتین[۱۱]، ازجمله پوست، مو، و ناخن، حمله می‌کنند. این عفونت‌ها غالباً سطحی‌اند و در نواحی مرطوب و گرم بدن ایجاد می‌شوند. پای ورزشکار[۱۲] و کچلی[۱۳] از این گروه عفونت‌ها به‌شمار می‌روند. عفونت‌های درماتوفیتی بیشتر به درمان موضعی[۱۴] با کلوتریمازول و مایکونازول[۱۵] پاسخ می‌دهند. برای درمان موارد مقاوم عفونت گاه از داروهای ضدقارچ خوراکی[۱۶]، مثل تربینافین[۱۷]، استفاده می‌کنند. جریان خون در موضع عفونت، کم و به تبع آن، غلظت دارو در محل پایین است. به همین سبب، لازم است داروی ضدقارچ چندین هفته مصرف شود. این مسئله مخصوصاً در عفونت‌های ناخن کاملاً مشهود است.