زیج آلفونسی
زیجِ آلْفونْسی (Alfonsine tables)
کتابی در علم نجوم، از قرون وسطا، شامل داده‌هایی از جمله موقعیت سیارات و اجرام دیگر. این اثر در دوران سلطنت آلفونسوی دهم (اِل سابیو)[۱]، شاهِ کاستیل[۲] و لئون[۳] (۱۲۵۲ـ۱۲۸۴م) گرد آمد. زیجِ[۴] آلفونسی تا قرن ۱۶ مهم‌ترین زیج نجومی[۵] بود. نسخۀ اصلی اسپانیایی آن مفقود شده و نویسندۀ واقعی آن ناشناس است، اما ترجمۀ لاتینی این اثر در ۱۴۸۳م در ونیز چاپ شد و تاکنون چندین‌بار تجدید چاپ شده است. این زیج نسخۀ کامل‌شده زیجی است که زرقالی[۶]، منجم قرطبی (حدود ۱۰۲۶ـ۱۰۸۷م) گردآورده است و به زیج طلیطله‌ای (تولدویی)[۷] شهرت دارد.