سویفت، جاناتان (۱۶۶۷ـ۱۷۴۵)
سویفْت، جاناتان (۱۶۶۷ـ۱۷۴۵)(Swift, Jonathan)
هجوپرداز و کشیش آنگلیکانِ ایرلندی. در دوبلین زاده شد و در ترینیتی کالج تحصیل کرد و در ۱۶۹۴ به لباس کشیشی درآمد. سفر‌های گالیور[۱] (۱۷۲۶) را نوشت، تمثیلی که توصیف سفر به سرزمین غول‌ها، کوتوله‌ها، و اسبان باهوش است. ازجمله آثار اوست: قصه‌ای از یک تغار (قصۀ چلیک)[۲] (۱۷۰۴)، که نقدی بر فساد در مذهب و آموزش است، و رسالۀ هجوآمیز یک پیشنهاد کوچک[۳] (۱۷۲۹)، در اعتراض به قحطی قریب‌الوقوع در ایرلند، که در آن پیشنهاد می‌کند تنگ‌دستان اطفالشان را بفروشند تا ثروتمندان از آنان به‌جای غذا استفاده کنند. سبک نثرش روشن، ساده، و کنترل‌شده است و دیدگاه‌های خود را با خشم شدید و شوخ‌طبعی منتقل می‌کند. سویفت در مور پارکِ[۴] ساری[۵]، منشی ویلیام تمپل[۶]، سیاستمدار، شد و در آن‌جا دوستی او با «استلا»، دخترکی با نام اصلی استر جانسون[۷] (۱۶۸۱ـ۱۷۲۸)، در ۱۶۸۹ شروع شد. پس از بازگشت به ایرلند، در ۱۶۹۴ در کلیسای انگلستان به لباس کشیشی درآمد و در ۱۶۹۹ کشیش حقوق‌بگیر سنت پاتریک[۸] دوبلین شد. برای روزنامۀ محافظه‌کار اگزَمینِر[۹] مقاله می‌نوشت و از ۱۷۱۰ تا ۱۷۱۱ سردبیری آن را برعهده داشت. در ۱۷۱۳ سرپرست کلیسای سنت پاتریک شد.نامه‌هایی به استلا[۱۰] مجموعه‌ای از نامه‌های خصوصی است (۱۷۱۰ـ۱۷۱۳)، که در آن‌ها محیط زندگی خود را در لندن توصیف کرده است. از ۱۷۳۸ دچار اختلال حواس شد.