رامانوجان، سرینی واسا آینگار (۱۸۸۷ـ۱۹۲۰)
رامانوجان، سرینی‌واسا آیِنگار (۱۸۸۷ـ۱۹۲۰)(Ramanujan, Srinivasa Aaiyangar)
| سرینی واسا آینگار رامانوجان Srinivasa Aaiyangar Ramanujan | |
|---|---|
| زادروز |
۱۸۸۷م |
| درگذشت | ۱۹۲۰م |
| ملیت | هندی |
| تحصیلات و محل تحصیل | تحصیل در دانشگاه کیمبریج انگلستان |
| شغل و تخصص اصلی | ریاضیدان |
| آثار | مجموعه آثار (۱۹۲۷) |
| گروه مقاله | ریاضیات |
ریاضیدان هندی. دستاوردهای اصلی‌اش به‌خصوص در زمینۀ نظریۀ توابع[۱] و نظریۀ اعداد[۲] بود. رامانوجان در نزدیکی کومباکونام[۳]، در ایالت مَدرَس[۴]، تامیل نادو[۵]ی فعلی، زاده شد و ریاضیات را نزد خود، و فقط از یک کتاب درسی، با‌عنوان چکیده‌ای از قضایای مقدماتی در ریاضیات محض و کاربردی[۶] (۱۸۸۰)، اثر جی اس کار[۷]، آموخت. در ۱۹۱۴، با دریافت بورس به دانشگاه کیمبریج انگلستان رفت، ولی در ۱۹۱۹، به‌‌علت ابتلا به بیماریی که احتمالاً سل بود، ناچار به هند بازگشت. کتاب درسی کار، به‌خصوص بخشی از آن‌که دربارۀ ریاضیات محض بود، مبنای همۀ کارهای رامانوجان بود، ولی او با اطلاعاتی که از این کتاب به‌دست آورد، توانست از مطالب آن فراتر رود و قضایای بدیعی در بسیاری زمینه‌ها عرضه کند. با این همه، به‌سبب قلت اطلاعات، قضایایی از پیش شناخته‌شده را هم «کشف» می‌کرد. رامانوجان با همکاری حامی و مشاورش، گادفری هرولد هاردی[۸]، ریاضیدان کیمبریج، نظریه‌ای دربارۀ روش‌های تجزیۀ یک عدد صحیح[۹] به مجموع چند عدد صحیح کوچک‌تر، که آن‌ها را جمعوند[۱۰] می‌نامند، پدیدآورد. در نظریۀ توابع، تقریب‌های دقیقی از π پیداکرد و پژوهش‌هایی در توابع پیمانه‌ای[۱۱]، بیضوی[۱۲]، و بعضی توابع دیگر صورت داد. مجموعۀ آثار او در ۱۹۲۷ به همت هاردی منتشر شد.